του Ανδρέα Δεμπόνου

Οι σεισμικές αυτές δονήσεις, όπως είναι απόλυτα φυσικό, έπληξαν εκτός από την υλικοτεχνική υποδομή & εξοπλισμό, και το ηθικό των κατοίκων. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ζημιά. Μέσα σε λίγες μέρες, αρκετές χιλιάδες συμπατριώτες μας εγκατέλειψαν προσωρινά το νησί, αναζητώντας κυρίως την ψυχική ηρεμία στην Πρωτεύουσα Αθήνα, την Πάτρα, αλλά και άλλες περιοχές.

Η κοινωνική και οικονομική ζωή βρέθηκε στο μηδέν, με τις μοναδικές επιχειρήσεις που κινήθηκαν είναι αυτές που σχετίζονταν με την διατροφή και την εστίαση. Με τον κόσμο να ενδιαφέρεται για την κάλυψη των βασικών αναγκών και να αφήνει στην άκρη τα υπόλοιπα...

Στο διάστημα αυτό ακούσαμε τα πάντα. Προβλέψεις για σεισμικές δονήσεις, ζημιές σε υποδομές, οδικό δίκτυο, σχολεία, κατασκευές που αντέχουν και άλλες που δεν άντεξαν... για πολλούς και διάφορους λόγους. Προσπάθειες και υποσχέσεις για τη συντομότερη ανασυγκρότηση του νησιού.

Μέσα σε αυτό το κλίμα στην Κεφαλονιά βρέθηκαν και πολλοί εθελοντές που πραγματικά προσέφεραν στους σεισμόπληκτους τα μέγιστα. Πολλές φορές και περισσότερα από τις πραγματικές τους ανάγκες, και γι' αυτό τους ευχαριστούμε. Αλλά και ειδικοί, σεισμολόγοι, πολιτικοί, εργάτες που απλά έσπευσαν να αρπάξουν την ευκαιρία για δουλειά. Όλοι αυτοί παρέλασαν σε ένα διάστημα που για πολλούς η αλήθεια είναι ότι μας φάνηκε αιώνες, και σίγουρα όχι απλά ένας μήνας.

Αυτά συνέβησαν τον πρώτο μήνα που ακολούθησε τις σεισμικές δονήσεις. Τόσα πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα...

Και μέσα από όλα αυτά, μια ελπίδα και μια ευκαιρία. Με τον κόσμο σιγά σιγά να επιστρέφει στην καθημερινότητα, την κοινωνική και οικονομική ζωή, με αυτούς που έφυγαν καθημερινά να επιστρέφουν. Η Κεφαλονιά μας πλέον ως ασφαλέστερο νησί με το πιο έντονο σεισμικό φαινόμενο και μάλιστα δυο φορές, και τις δυο χωρίς ανθρώπινες απώλειες, σταδιακά ανασυγκροτείται και έχει την ευκαιρία να φτιάξει αυτή τη φορά τις υποδομές της σωστά. Τα σχολεία, τους δρόμους, τα δημόσια κτίρια, επεμβαίνοντας με άμεσες διαδικασίες, αλλά και με φορείς που έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν άμεσα ότι απαιτηθεί. Με το εργατικό δυναμικό του τόπου, όσους στάθηκαν αξιοπρεπείς από πριν στις εργασίες τους, πανέτοιμο να αναλάβει και αυτή την ευθύνη. Αλλά και με το νησί να παλεύει σαν να έχει επιτέλους ξυπνήσει από το λήθαργο, να πολεμήσει και να διεκδικήσει ότι του αξίζει. Ακόμα και οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία που αναμένονταν να περιοριστούν, παραμένουν ψηλά και δίνουν αυτή τη νότα αισιοδοξίας για το μέλλον, που πλέον είναι στα δικά μας χέρια να το χτίσουμε με τον καλύτερο τρόπο, ενωμένοι.