Τέτοια ώρα δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μου,
γιατί ποτέ δεν περίμενα ότι θα έρθει το μοιραίο.
Από που να βρω κουράγιο να μαζέψω τα κομμάτια μου
αφού φεύγει από τη ζωή μου ότι θεωρούσα πιο σπουδαίο.

Δεν θα στεγνώσουν τα μάτια μας ποτέ, γιατί μας γέμιζες ελπίδα
Πολέμησες τον θάνατο, γιατί ήσουν παλικάρι.
Για χάρη δική σου πρέπει να γυρίσω σε καινούρια σελίδα
και θα το κάνω, γιατί το θες εσύ, το δικό μου καμάρι.

Έδινες σ' όλους μας κουράγιο,
γιατί δεν ήθελες να μας βλέπεις να κλαίμε.
Ακόμα κι αν καμιά φορά η καρδιά μου ήταν σαν βυθισμένο ναυάγιο
έβρισκες τον τρόπο να με κάνεις να μην συλλογιέμαι...

Τ' όνομά σου, Μιχάλης, ήταν αγγελικό.
Έδινες σ' όλους μας κουράγιο με το σπάνιο χαμόγελό σου.
Αγαπήθηκες απ' όλους μας με τρόπο ξεχωριστό
και αυτό στο λέω εγώ, ο αδελφός σου.

Ήσουν, είσαι και θα 'σαι παντοτινά,
Ένα παιδί που αγαπήθηκε όσο κανένα.
Αγαπήθηκες απ' όλους μας ειλικρινά
Και τώρα ξεκινάς ένα ταξίδι μακριά από μένα.

Ποτέ όμως να μην ξεχάσεις ένα πράγμα:
ότι η αγάπη μας για σένα ήταν, είναι και θα είναι αληθινή.
Οι γονείς σου, ο αδελφός σου, οι συγγενείς και φίλοι σου συνάμα
θα σ' έχουμε βάλσαμο στην ψυχή.

Πολλοί λένε πως οι Άγγελοι δεν ζουν στη γη
και τώρα το καταλαβαίνω πως είναι αλήθεια.
Εμείς όμως έχουμε την τύχη να 'σαι ο επουράνιος  Άγγελός μας εσύ
και θα σ' έχουμε σαν μια γλυκιά ανάμνηση μέσα βαθιά στα στήθια....

Όταν θα μας κοιτάς από ψηλά, να μας στέλνεις ένα δικό σου σημάδι.
Θα το χρειαστούμε για να μπορέσουμε να ελπίσουμε.
Η κάθε μέρα που θα ξημερώνει, θα είναι ένα απαλό σου χάδι
και εμείς μ' αυτό θα βρούμε κουράγιο για να συνεχίσουμε...